Η αντίσταση στην αλλαγή μπορεί να προέλθει από παράγοντες που αναφέρονται στο άτομο ή από παράγοντες ενδογενείς στην οργάνωση.
Στους ατομικούς παράγοντες, συμπεριλαμβάνονται H συνήθεια,
O φόβος για το άγνωστο και τα επενδεδυμένα συμφέροντα.
Το άτομο συχνά αντιδρά σε κάθε τι καινούργιο και προτιμά να συνεχίσει να εργάζεται με τον τρόπο που γνωρίζει.
Είναι γνωστό το φαινόμενο να σαμποτάρουν οι εργαζόμενοι με κάθε τρόπο μια νέα μέθοδο που εισάγεται, ιδίως όταν αυτή προϋποθέτει επανεκπαίδευση και αλλαγή του τρόπου εργασίας.
Οι δύο εναλλακτικές μέθοδοι που προτείνονται για την αντιμετώπιση της αντίστασης στην αλλαγή είναι η εκπαίδευση και η συμμετοχή.
Με την εκπαίδευση, τα άτομα που αντιστέκονται στην αλλαγή μπορούν από τη μια να αποκτήσουν διαφορετική οπτική και να κατανοήσουν τα μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα της εισαγόμενης αλλαγής, και από την άλλη μπορούν να ξεπεράσουν τους φόβους για το άγνωστο.
Οι συμμετοχικές διαδικασίες σε όλες τις φάσεις της πορείας προς την οργανωσιακή αλλαγή έχουν το ίδιο θετικό αποτέλεσμα και επιπλέον, εξασφαλίζουν, συνήθως, την αφοσίωση των συμμετεχόντων στη διαδικασία της αλλαγής, καθώς και την τήρηση των αποφάσεων .